نمای مرکب عایق حرارتی بیرونی بر پایه پلی استایرن منبسط (ETICS)
نمای ترکیبی چند لایه، عموماً در سطوح بیرونی دیوارها یا زیر طاق‌های موجود یا جدید به منظور ایجاد عایق حرارتی-رطویتی، محافظت در برابر هوازدگی و بهبود ظاهر ساختمان استفاده می‌شود. نمای ترکیبی نقشی در پایداری دیوار یا زیر طاقی که روی آن نصب می‌شود، ندارد.
در مرحله اول اجرای این نوع نما، از چسب مخصوص به همراه پیچ‌های مقاوم در برابر خوردگی در فواصل و اندازه‌های مشخص برای اتصال پلی استایرن به لایه خارجی ساختمان استفاده می‌شود. سپس با استفاده از چسب ویژه لایه‌های تقویت کننده از شبکه الیاف شیشه، به پلی استایرن متصل شده و سطح برای اجرای لایه نهایی نازک کاری آماده می‌شود. در نمای ترکیبی همچنین از تقویت کننده مخصوص در اطراف بازشوها به منظور تامین یکپارچگی و استحکام سامانه استفاده می‌شود. در آخرین مرحله پوشش نهایی به صورت سری و غلطک بر روی کار اجرا می‌شود.
در اجرا چسب و پوشش‌های میانی اتصال دهنده، رعایت ملاحظات اجرا از نظر شرایط آب و هوایی، رطوبت هوا، سرعت وزش باد و تابش نور خورشید باید مورد توجه قرار گیرد. این سامانه در مقایسه با سایر سامانه‌های متداول در زمینه نماسازی سبکتر بوده و در نتیجه در کاهش بار مرده ساختمان و نیروهای جانبی وارده می‌تواند موثر باشد. از دیگر مزایای این نمای ساختمانی نقش موثر آن در عایقکاری حرارتی و رطوبتی است. این سامانه در زمینه‌های انرژی، حریق، آکوستیک و سازه در مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن مورد بررسی قرار گرفته است و کاربرد آن در حیطه الزامات ارائه شده مجاز است.
الزامات نمای ترکیبی چند لایه
استفاده از نمای نرکیبی چند لایه با عایق پلی استایرن با رعایت الزامات زیر و استاندارد ملی ایران به شماره ۱۱۰۵۶ با عنوان فراورده‌های عایق کاری حرارتی برای ساختمان‌ها، سامانه‌های مرکب عایق حرارتی بر پایه پلی استایرن منبسط شده، ویژگی‌ها، به عنوان پوشش خارجی دیوارهای خارجی در مناطق با شرایط اقلیمی مختلف مجاز است.
رعایت الزامات زیست محیطی در مواد و مصالح به کار برده شده در این محصول الزامی است.
سامانه ETICS باید در برابر تنش ترکیبی ایجاد شده به وسیله‌ی جرم، مکش هوا، دما، رطوبت و جمع شدگی و همچنین بارهای تحت کاربرد معمول و غیره پایدار باشد. سامانه ETICS باید به گونه‌ای طراحی و به کار برده شود که الزامات مقاومت مکانیکی و پایداری را بر آورده کند.
مقاومت چسبندگی پوشش پایه نسبت به تخته EPS باید مطابق استاندارد EN13494:1997 تعیین شود. هیچ نتیجه آزمونی نباید کمتر از ۸۰ کیلو پاسکال باشد. مقاومت چسبندگی چسب به تخته EPS برای سامانه‌های ETICS متصل به وسیله چسب به صورت سامانه‌هایی تعریف می‌شوند که اتصال به پشت کار به وسیله چسب تضمین می‌شود. آنها ممکن است شامل اتصالات مکانیکی تکمیلی باشند.
سامانه‌‌ی ETICS می‌تواند به تنهایی به یک پشت کار که برای چسب زدن مناسب است با به کار بردن چسب متصل شود. در موارد مشکوک حداقل مقاومت پیوندی چسب به پشت کار اندازه گیری شده مطابق استاندارد EN1542:1999 باید بیشتر از ۸۰ کیلوپاسکال باشد. و حداقل ۴۰٪ سطح تخته‌های EPS باید به وسیله چسب به پشت کار چسبانده شود.
مقاومت بیرون کشیدن مربوط به سامانه ETICS متصل به وسیله اتصالات مکانیکی باید مطابق استاندارد EN13495:2002 بدون استفاده از چسب، بین عایق و پشت کار تعیین شود. مقاومت بیرون کشیدن طرح، سامانه ETICS باید بزرگتر از بار مکش باد طراحی شده باشد.
در نبود ضرایب ایمنی جزیی در آیین نامه‌های ملی برای بار مکش باد طرح، ضریب ایمنی جزیی مطابق استاندارد EN1990:2002 باید استفاده شود.
در نبود ضرایب ایمنی جزیی در آیین نامه‌های ملی، مقاومت طرح برای بیرون کشیدن با استفاده از ضریب ایمنی جزیی محاسبه شود. برای هر سامانه تعداد مهارها در هر متر مربع برای بارهای مکش باد مختلف به وسیله فروشنده می‌تواند به صورت جدولی ارائه شد. همچنین اتصال تخته عایق به پشت کار می‌تواند به وسیله پروفیل‌هایی متصل به پشت کار با مهارهای لازم انجام شود. در این صورت توجهی ویژه به حداقل سطح مورد نیاز برای یک نمونه نماینده آزمون شده، مطابق استاندارد EN 13495:2002 باید صورت گیرد.
لایه نهایی مصالح نازک کاری روی پوشش پایه، باید دوام و چسبندگی لازم در شرایط جوی مختلف و اقلیم‌های قلیایی را دارا باشد.
درز انبساط بین قطعات نمای ترکیبی در فواصل مشخص و به میزان معین بر مبنای تغییر شکل‌های ناشی از تنش‌های حرارتی باید به نحوه صحیح تعبیه شود.
درز انقطاع بین قطعات باید با مواد و مصالح مناسب پوشانده شود.
در اجرای نما ضخامت حداقل دیوار به انضمام ضخامت عایق حرارتی باید به گونه‌ای باشد که الزامات مبحث ۹ مقررات ملی ساختمان جهت صرفه جویی در مصرف انرژی برای دیوارهای خارجی را تامین نماید.
پلی استایرن مورد استفاده در این نمای کامپوزیتی باید حتماً از نوع کندسوز باشد.
طبقه بندی واکنش در برابر آتش باید طبق استاندارد ملی شماره ۸۲۹۹ سال ۳۸۳ تعیین و اعلام شود.
مقاومت سیستم در برابر آتش، خواص واکنش در برابر آتش، اجزا سازنده، مقاومت دیوار خارجی در برابر آتش و روش اجرا باید مطابق ضوابط مبحث ۳ مقررات ملی ساختمان در خصوص حفاظت ساختمان‌ها در برابر حریق مربوط به مقاومت جدار‌ه‌ها در مقابل حریق تامین شود.
صدابندی هوابرد جداکننده‌های بین واحدهای مستقل و پوسته خارجی ساختمان باید مطابق مبحث ۱۸ مقررات ملی ساختمان تامین شود.
