اتصالات سازه‌های پیش ساخته
سازه‌های پیش ساخته معمولاً از گرد آوردن و به هم پیوستن قطعات و اجزای پیش ساخته با نظمی خاص پدید می‌آیند. از این رو اتصالات نقش مهمی در حفظ یكپارچگی و سازه‌های پیش ساخته دارند و ضعف آنها ممكن است سبب بروز خسارات جبران ناپذیر شود.
انواع درزهای اتصال
درزهای اتصال در سازه‌های پیش ساخته را می‌توان از جنبه‌های گوناگون طبقه بندی نمود.
از نظر شیوه تأمین پیوستگی مكانیكی بین قطعات پیش‌ساخته
- درز تر
- درز خشك
از نظر شیوه تأمین پیوستگی مكانیكی بین قطعات پیش ساخته
- درز تر
- درز خشك
از نظر مقاومت و باربری
- درز برشی (درز قائم)
- درز فشاری (درز افقی)
از نظر شكل ظاهری
از نظر درجه گیرداری
- اتصال صلب
- اتصال ساده
- اتصال نیمه گیردار
از نظر وضعیت عملكرد سازه‌ای
- اتصال قوی
- اتصال شكل پذیر
از نظر مقاومت و باربری
درز برشی (درز قائم)
درز فشاری (درز افقی)
فاصله موجود بین قطعات مجاور را درز اتصال گویند. معمو‌ل در بیشتر متون فنی، عبارت درز اتصال علاوه بر فاصله یاد شده، مصالح و قطعات به كا‌ر رفته، برای برقراری پیوستگی مكانیكی و همچنین بخش‌هائی از قطعات مجاور كه در عملكرد اتصالات نقش دارند را نیز دربر‌می‌گیرد.
از نظر شیوه تأمین پیوستگی بین قطعات
پیش‌ساخته، درزهای اتصال را می‌توان به دو دسته درزهای تر و درزهای خشك تقسیم كرد. در نوع اول پس از كنار هم قرار دادن قطعات پیش‌ساخته و قولادگذاری‌های لازم، فاصله بین آنها با بتن پر شده و اتصال برقرار می‌شود. در درزهای خشك، انتقال نیرو بین قطعات توسط بست‌هایی صورت می‌گیرد كه معمولاً فلزی هستند و در نتیجه به وسیله جوش‌دادن ، پیچ كردن یا پرچ كردن به یكدیگر متصل می‌شوند و پیوستگی سازه را تامین می‌کنند.
درزهای افقی
این اتصال باید قادر به انتقال نیروهای زیر باشد.
- بارهای قائم (شامل مولفه قائم حاصل از بارهای جانبی)
- برش افقی ناشی از بارجانبی
- برش موجود در صفحه كف
- تنش خمشی در صفحه كف
- نیروهای كلاف
- خمش عرضی ناشی از بارهای كف
- برش ناشی از بارهای كف
درزهای قائم
نیروی برشی قائم باعث ایجاد یك نیرو افقی در ارتفاع دیوار و در طول درزهای افقی بالا و پائین دیوار می‌شود كه این نیرو به نام عملكرد بست شناخته می‌شود. در صورتی كه در محل درز دندانه‌های برشی موجود نباشد، می‌توان فرض كرد این نیروی كششی ناشی از برش اصطكاكی است.
